Η συμφωνία με την Ιταλία για την αρχή των διαβουλεύσεων για την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, είναι το πρώτο χειροπιαστό βήμα για την καθιέρωση της ΑΟΖ, δηλαδή για την εφαρμογή της υψηλής στρατηγικής της πατρίδας μας. Με την Ιταλία υπάρχει ήδη συμφωνία οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας από το 1977. Και τώρα αυτή η προσπάθεια, που αρχίζει επίσημα με τη συμφωνία του Υπουργού Εξωτερικών, ενισχύει το όλο πλαίσιο του αγώνα της ελληνικής ΑΟΖ. Διότι δίνει ένα χειροπιαστό μήνυμα σε όσους αμφισβητούν τη θεωρητική προσέγγιση της ΑΟΖ. Θέλουν δεν θέλουν, η υφαλοκρηπίδα δεν επαρκεί για όλες τις μορφές ενέργειας που θέλουμε να αξιοποιήσουμε για την πατρίδα μας. Οι υδρίτες μεθανίου, που βρίσκονται και πάνω από τον πυθμένα της θάλασσας, είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα της δύναμης της ΑΟΖ. Επιπλέον, αν προσθέσουμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των αποθεμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκεται στην ελληνική ΑΟΖ, μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε την προστιθέμενη αξία. Έτσι, αυτό το πρώτο βήμα είναι η έναρξη μιας ολόκληρης διαδικασίας, που αποτελεί την υλοποίηση της υψηλής στρατηγικής. Τώρα η αλλαγή φάσης είναι μια πραγματικότητα ακόμα και για αυτούς που δυσκολεύονται να καταλάβουν ότι το αύριο θα είναι το χθες του μεθαύριο, διότι έχουμε αρχίσει να γράφουμε την ιστορία με τη μνήμη μέλλοντος, δίχως πια να περιμένουμε τίποτα, γιατί δεν ξεχνάμε ότι δεν φοβόμαστε τίποτα, δεν ελπίζουμε τίποτα, γιατί είμαστε ελεύθεροι. Αυτός που προβλέπει, βλέπει ήδη αυτό που θα κοιτάξεις. Δεν είμαστε πια σε φάση αναμονής, αλλά ετοιμότητας, γιατί αρχίσαμε τη διαδικασία και τώρα πρέπει να την επεκτείνουμε με τον ίδιο τρόπο και στις άλλες χώρες, διότι πιστεύουμε στο Δίκαιο της Θάλασσας και δεν καταπατάμε κανένα δικαίωμα των άλλων χωρών. Έτσι, με το παράδειγμα της Ιταλίας δείχνουμε το έργο, που θέλουμε να παράγουμε, δίχως φοβίες αλλά με θάρρος, τόλμη και ανθεκτικότητα.