Μαθητής: Γιατί μας φέρατε;
Δάσκαλος: Εν αρχή ο θάνατος.
Μαθητής: Για να καταλάβουμε τη ζωή;
Δάσκαλος: Εν αρχή η αξία.
Μαθητής: Για να καταλάβουμε την αξιοπρέπεια;
Δάσκαλος: Για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Μαθητής: Πέθαναν ελεύθεροι.
Δάσκαλος: Έζησαν πολιορκημένοι.
Μαθητής: Ήταν υποχρεωτικό;
Δάσκαλος: Μόνο όταν κάνεις το χρέος σου.
Μαθητής: Σε ποιον χρωστούσαν;
Δάσκαλος: Στην Ανθρωπότητα.
Μαθητής: Μα γιατί;
Δάσκαλος: Διότι ήταν Έλληνες.
Μαθητής: Και τι σημαίνει αυτό;
Δάσκαλος: Είναι του Ελληνισμού.
Μαθητής: Το ξέρω αλλά τι σχέση έχει;
Δάσκαλος: Είναι δώρο του Χρόνου.
Μαθητής: Δηλαδή;
Δάσκαλος: Τέτοιο δώρο δεν θέλει περιτύλιγμα.
Μαθητής: Δίνει αυτό που είναι.
Δάσκαλος: Και δεν θέλει δεσμά.
Μαθητής: Όσο ήταν πολιορκημένοι ήταν δεσμώτες.
Δάσκαλος: Έπρεπε ν’ απελευθερωθούν.
Μαθητής: Για να γίνουν παράδειγμα.
Δάσκαλος: Όχι, αντιπαράδειγμα.
Μαθητής: Αντιπαράδειγμα;
Δάσκαλος: Για την οθωμανική θεωρία !
Μαθητής: Μια χούφτα ανθρώπων.
Δάσκαλος: Μια ανθρώπινη χούφτα.
Μαθητής: Κι άνοιξε μια πύλη.
Δάσκαλος: Και μάλιστα υψηλή.
Μαθητής: Για να σωθούν.
Δάσκαλος: Όχι, για να γίνει η μεγάλη Έξοδος.