Η υπόθεση δεν ήταν θέμα ύλης.
Ήταν επιβεβαιωμένα εκτός ύλης.
Κι ήθελε ενέργεια.
Ενέργεια και φως.
Αποφάσισε για τη φωτονική προσέγγιση.
Έτσι θα απέφευγαν τα πρώτα εμπόδια.
Ακόμα και το προσχέδιο ήταν ήδη έργο, τόσο το έργο ήταν πέρα των κανονικών προσδοκιών.
Εδώ δεν είχε νόημα η ημέρα.
Ήταν κατανοητό σε όλη την ομάδα.
Και η κρούση έπρεπε να είναι το άναμμα.
Όχι μόνο το άναμμα της φλόγας.
Δημιουργική απαγωγή θα έλεγε ο Eco.
Λόγω σημειωτικής του Pierce.
Μοναδικό το έργο, μοναδική η προσπάθεια αλλά πολλαπλή η προσέγγιση για να είναι ολιστική, αλλιώς ποιός θα δει το θαύμα.
Ενέργεια φωτός.
Αξιοθαύμαστη ανάγκη.
Εν αρχή το πλέγμα, αφού ο θάνατος είχε προηγηθεί.
Και το πλέγμα τώρα ήταν διαδίκτυο.
Το έργο ήταν ολικό.
Δεν μπορούσε η πληροφόρηση να παραμείνει τοπική για κανένα λόγο.
Αυτό έπρεπε να αλλάξει πρώτα.
Ήταν η σκηνογραφία.
Η άυλη βέβαια.
Για να είναι προσβάσιμη σε όλους.
Αλλιώς δεν υπήρχε καν η ιδέα ακόμα κι αν ήταν γνήσια αφού δεν ήταν γνωστή.
Πρώτα η γνώση.
Μετά η ανάγκη.
Και ύστερα η δημιουργία.
Η ομάδα κρούσης άρχισε τον στρατηγικό σχεδιασμό.
Το προσχέδιο είχε αντέξει τις επιθέσεις.
Τώρα ήταν η ώρα της αντεπίθεσης του Ελληνισμού.
Για να υπάρξει προοπτική και μέλλον.
Λόγω παρελθόντος.