Το ξύλο πάνω από τη φωτιά
δεν ήταν για να καεί
αλλά για να θυμίζει
τον παππού και τη γιαγιά
από τη χώρα
της κόκκινης πέτρας
και του μαύρου κήπου
δίπλα στη ροδιά
που πάντα πρόσεχε
να ταΐσει το λαό
με τα χίλια θαύματα
για να επιβιώσει
μετά τη γενοκτονία
και να δει
και πάλι το βουνό
απελευθερωμένο
από τον τουρκικό ζυγό.