– Αυτό που γίνεται σήμερα είναι απίστευτο.
– Γιατί πίστεψες το χτες;
– Γιατί το έζησα.
– Αυτό θα γίνει και για το σήμερα.
– Έχετε δίκιο, δεν το είχα σκεφτεί.
– Σκέψου τώρα.
– Προετοιμάσαμε το πλαίσιο τόσες μέρες.
– Μετά τη συνάντηση.
– Και τώρα ο ιστότοπος έγινε πεδίο.
– Και μάλιστα πεδίο δράσης.
– Τώρα πια είναι ανοιχτό.
– Για το επόμενο βήμα.
– Πεδίο μάχης.
– Έτσι το αδιανόητο γίνεται ουτοπία.
– Αυτό δεν είναι απίστευτο;
– Τώρα όμως το βλέπεις.
– Είμαι σαν το Θωμά.
– Δεν πειράζει.
– Μα γιατί;
– Και οι άλλοι έντεκα είναι δύσκολοι.
– Γι’ αυτό οι άπειρες αντοχές.
– Έχεις κάνει ποτέ πλεξούδα;
– Μου έχει συμβεί με τρεις.
– Φαντάσου με δώδεκα τι γίνεται.
– Δεν μπορώ να το φανταστώ.
– Κι όμως είσαι μια από αυτές.
– Εγώ, Δάσκαλε;
– Ναι, βέβαια.
– Μα πώς είναι δυνατόν;
– Για να γίνει το απίστευτο.
– Δάσκαλε, με περιπαίζετε.
– Και οι μεταπαίκτες παίζουν.
– Την έχω βάψει τότε.
– Είσαι ήδη βαμμένη.
– Πώς είναι δυνατόν;
– Σ’ έβαψα με το χρώμα του χαμαιλέοντα.
– Τη νοημοσύνη.
– Δεν έχουμε άλλο.
– Μαθαίνω.
– Μαθαίνει να μαθαίνεις.