Πάνω στον μικρό μας ορίζοντα
ψάχναμε την πατρίδα μας
μα δεν είχε μείνει τίποτα όρθιο,
ήμασταν μόνοι.

Ήμασταν τόσο κοντά ο ένας στον άλλο
που τα δάκρυά μας άγγιζαν τους άλλους.

Είχαν βάλει τα κεφάλια μας
το ένα πάνω στο άλλο
κι αυτός ο σωρός
ήταν η μόνη μας πατρίδα.