Τα αγάλματα στο Σιδηρόκαστρο
δείχνουν με τον τρόπο τους
κάτω από τα ερείπια
του παλιού κάστρου
που δεν ξέχασαν τίποτα
από την τουρκοκρατία,
και δίπλα από την εκκλησία
ότι η αισθητική του γλύπτη
δεν πρέπει να κρυφτεί
μέσα στις αποθήκες
της κοινωνίας της λήθης
αλλά να βρίσκεται
πάνω στα σκαλοπάτια
για να φανεί επιτέλους
το ανθρώπινο έργο
με τη γυμνότητα
που δεν ντρέπεται
τα κοινωνικά στοιχεία
αφού ξέρει ότι αποτελεί
την αλήθεια που έγινε
μεταλλικό δέρμα
για να αγγίξει ακόμα
και τους έφιππους
που προστάτεψαν
την πατρίδα μας
από τη βαρβαρότητα.