– Δάσκαλε, όταν λέτε τα άκρα της ανθρωπιάς είναι το υπέρτατο σημείο της;
– Είναι τα άκρα μας, μαθήτρια, του σώματός μας.
– Άρα μέχρι το τέλος.
– Ναι.
– Είναι πραγματικά συγκλονιστικό.
– Είναι η ουσία της ζωής.
– Και ο μόνος τρόπος να το ζήσει κανείς.
– Είναι με την συντροφιά.
– Με σας Δάσκαλε.
– Με κάθε γνήσια ανθρωπιά.
– Αλλά πως να μοιραστούμε.
– Η ανθρωπιά είναι μία αλλά ζει μέσα σε πολλά σώματα.
– Οι άνθρωποι.
– Οι συνάνθρωποι.
– Η αρχή της Ανθρωπότητας.
– Η αξία της Ανθρωπότητας.
– Έχετε δίκιο.
– Είναι απλώς το πρέπον.
– Και για τα άκρα;
– Σκέψου και τα ακριτικά άσματα.
– Σκεφτόμουνα και το άσμα του κύκνου.
– Υπάρχει συσχετισμός.
– Στα άκρα;
– Εκεί που τελειώνει ο καθένας.
– Αυτό είναι πιο σημαντικό.
– Από την αρχή, όντως.
– Γιατί επιλέγουμε με ποιον πεθαίνουμε.
– Αυτός είναι ο σκοπός.
– Κι όχι με ποιον θα ζήσουμε.
– Αυτό το κάνει μόνο η κοινωνία.
– Του παρόντος.
– Ενώ είμαστε του παρελθόντος και του μέλλοντος.
– Κι όχι μόνο του ενός.
– Σωστά.
– Όπως μου είπατε για τον πίνακα του κρυφού σχολειού.
– Χαίρομαι που το θυμάσαι.
– Δεν το ξέχασα διότι μου έκανε εντύπωση.
– Είναι η ιδέα του πολλαπλού.
– Η μοναδική πολλαπλότητα.
– Πάντα αόρατη.
– Η ουσία στα άκρα.