Όταν βλέπεις την πατρίδα
δεν βλέπεις τη θάλασσα,
το μάρμαρο και την ελιά,
τι περιμένεις, λοιπόν,
για να τα αναδείξεις
στην Ανθρωπότητα
μέσω καινοτομίας
και κάθεσαι μόνος σου
και κλαίγεσαι
μέσα στην απραξία
δίχως μέλλον
ενώ αυτό σε περιμένει
ήδη εδώ και χρόνια
γιατί δεν σκέφτεσαι
παρά μόνο τον καιρό
αντί να ζεις
με το Χρόνο.