Πάνω στο μονοπάτι
ανάμεσα στη φτώχεια
περπατούσαμε σιωπηλά
και σκεφτόμασταν
κάθε βήμα του χρόνου
για να συνειδητοποιήσουμε
ότι η πάροδος του χώρου
δεν είχε σημασία
αφού η διαχρονικότητα
ήταν παντού απούσα
λόγω της έλλειψης
κάθε πολιτισμού
γιατί η Ανθρωπότητα
έβλεπε ότι η αξία
δεν ήταν ανάλογη
με το μέγεθος
αλλά με τις θυσίες
που γίνονται
για να υπάρξει
ένας νέος κόσμος
δίχως να καταστραφεί
ο παλιός.