2 φίλοι βρίσκονται μέσα σε ένα κελί. Είναι νύχτα και κυριαρχεί ησυχία. Φορούν ολόλευκα ρούχα.

– Πόσα χρόνια είμαστε άραγε φυλακισμένοι;
– Όσο είμαστε σε λευκά ρούχα.
– Οι άλλοι κρατούμενοι μας ζητούν συνεχώς τη “συνταγή” πως μένουν τόσο λευκά τα ρούχα μας, ενώ είμαστε σε σκοτάδια τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Το δικό σου λευκό έχει παραγίνει όμως.. Λες να γίνει διάφανο με τον καιρό;
– Ναι, θα έχουν το χρώμα του αοράτου.
– Θυμάμαι πως μου έχεις ξαναμιλήσει κάποτε για αυτό το χρώμα. Και μεις φίλε, γιατί δεν έχουμε όνειρο και στόχο ζωής να γίνουμε αόρατοι για να βγούμε από το κελί;
– Και αόρατος να είσαι δεν βγαίνεις από το κελί, αν δεν έχεις πετύχει τον στόχο σου, γιατί είμαστε εδώ για τους άλλους, όχι για μας και περιμένουν από εμάς το παράδειγμα της απελευθέρωσης.

Ακούγεται από τα μεγάφωνα μία φωνή που ενημερώνει πως κάποιος δραπέτευσε και να παραμείνουν όλοι ήσυχα στα κελιά τους

– Και τώρα; Αυτός πάει σε μεγαλύτερη φυλακή;
– Ναι, αρκεί να είναι ξυπόλυτοι.
– Και ακολουθώντας τον δρόμο με τ’ αγκάθια, θα βρούμε ποιος τ’ αφήνει;
– Θα δούμε ποιος είναι ικανός να ματώσει για τους άλλους και ν’ αλλάξει χρώμα.
– Να γίνει κόκκινος από το αίμα. Το αίμα όλων αυτών που ό,τι έκαναν το έκαναν για την ανθρωπότητα. Η ανθρωπότητα φίλε, βρίσκεται σε κελί τους καιρούς αυτούς;
– Τα κελιά της Ανθρωπότητας είναι οι κοινωνίες της λήθης.
– Και σε αυτό το κελί δεν μπόρεσαν ποτέ να βάλουν τον Μαντέλα; Δεν ήθελα να στο πω γιατί ξέρω πως αγαπάς όσους μάχονται για την ανθρωπότητα, αλλά πέθανε. Το άκουσα που το έλεγαν κάτι φύλακες μεταξύ τους.
– Καλά έκανες που μου το είπες ακόμα κι αν με πληγώνει, διότι τώρα ξέρω ότι έως το τέλος παρέμεινε άξιος.
– Και η αξία είναι βαρύ φορτίο για αυτόν που το σηκώνει. Ένας άνθρωπος ανάμεσα σε ανθρώπους, έχει ευθύνη ε;
– Ένας αλλάνθρωπος για τους συνανθρώπους!
– Γι’ αυτό υπάρχουμε, για να συνυπάρχουμε. Θέλεις να δραπετεύσουμε και να πάμε στην κηδεία του Νέλσον;
– Ναι, έχεις δίκιο! Και βέβαια θέλω αν είμαστε μαζί και για αυτόν!
– Κάθε νύχτα, οι πόρτες ανοίγουν για 25 λεπτά όπως ξέρεις και επιτρέπεται να φύγουν μόνο όσοι είναι αθώοι. Μην κοιτάς που εμείς δεν φύγαμε, είχαμε άλλους σκοπούς εδώ μέσα. Και στη φυλακή του Μαντέλα υπήρχε αυτό το 25λεπτο, αλλά είδες; Δεν έφυγε! Προτίμησε να τον αφήσουν ελεύθερο αυτοί που τον έβαλαν στο κελί. Μπήκε νέος, βγήκε γέρος. Εμείς όμως όπως μπήκαμε, θα βγούμε. Γέροι!
– Γέροι και γεροί, γιατί η ανθρωπιά μας θα έχει μάθει την αντίσταση στην βαρβαρότητα!
– Έτσι ακριβώς. Αν θα περιέγραφες τον Μαντέλα, με ένα χρώμα, μία πόλη και και ένα καιρικό φαινόμενο, ποια θα ήταν αυτά;
– Το μαύρο, την πόλη του Γιάννη και τον κεραυνό.
– Θέλεις να σου πω και μία μικρή ιστορία; Και μετά εσύ θα μου πεις για την πόλη του Γιάννη!
– Πες μου!
– Θέλεις να σου πω και μία μικρή ιστορία; Κάποτε ο Μαντέλα, έπεσε πάνω σε μία λευκή γυναίκα που στεκόταν στην άκρη του δρόμου, επειδή της είχε χαλάσει το αυτοκίνητο, κάπου στο Γιοχάνεσμπουρκ. Πλησίασε, προσφέρθηκε να βοηθήσει, μαστόρεψε στη μηχανή και το αμάξι πήρε μπροστά. Εκείνη τον ευχαρίστησε και του πρόσφερε ένα νόμισμα των έξι πενών. “Δεν χρειάζεται, χαρά μου ήταν να σας βοηθήσω”, της είπε. “Αλλά γιατί εσύ ένα μαύρος να το κάνεις, αν όχι για τα χρήματα;” απόρησε εκείνη. “Γιατί ήσασταν μόνη και αβοήθητη στην άκρη του δρόμου…”
– Τώρα μπορώ να σου πω ότι αυτό έγινε στην πόλη του Γιάννη.
– Ε, μη μου πεις πως ο Γιάννης ήταν και ο άντρας της λευκής κοπέλας; χαμογελούν.
– Όχι είναι το παράδειγμα για τον Nelson!
– Μήπως τότε οι γυναίκες παντρεύονται παραδείγματα; χαμογελούν πιο δυνατά.
– Κάποτε και αντιπαραδείγματα λόγω Feyerabend.
– Τον Παύλο τον Αναρχικό λες;
– Κανέναν άλλο!
– Η ανθρωπιά φίλε, έχει μέθοδο ώστε να την αποκτήσει κανείς αφού γεννιέται άτομο;
– Ενάντια στη μέθοδο! Αυτή είναι!
– Καταλαβαίνω απόλυτα! Σε λίγο θα ανοίξουν οι πόρτες για το 25λεπτο. Τι προτείνεις;
– Να παραμείνουμε άξιοι έως το τέλος. Για να είμαστε μαζί του και μετά το τέλος!
– Συμφωνώ! Άλλωστε το 25λεπτο, είναι για τους αθώους, όχι για τους αόρατους.
– Κι εμείς είμαστε μόνο δίκαιοι!
– Πόσο ανθρώπινο να είσαι δίκαιος.. Και θα παρακολουθήσουμε από εδώ την κηδεία του Μαντέλα; Βλέποντας τη βροχή πίσω από τα κάγκελα του μικρού τετράγωνου παραθύρου. Φύση είναι ο Νέλσον Μαντέλα πια, φύση!
– Άξιος!