– Καμιά γυναίκα !
– Και μετά λέτε ότι είστε επαναστάτες.
– Δεν το προβλέπει το καταστατικό.
– Το καταστατικό είναι θεσμός και τίποτα άλλο.
– Πώς τολμάς;
– Με το θάρρος των Ελλήνων !
– Τι σημαίνουν όλα αυτά;
– Οι Έλληνες έχουν μόνο αξίες, όχι αρχές.
– Είναι απαράδεκτο.
– Το απαράδεκτο είναι ν’ αφήσουμε έξω από τη Φιλική Εταιρεία τη Λασκαρίνα.
– Τη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα;
– Την ίδια !
– Μα αυτή δεν είναι γυναίκα !
– Τι εννοείς;
– Είναι αγωνίστρια κι από την αρχή.
– Είναι παράδειγμα για μας.
– Μια γυναίκα !
– Στην Αποστολή μας υπάρχουν μόνο Απόστολοι. Κανένας άντρας, καμιά γυναίκα !

Ήταν η πρώτη φορά που υπήρχε μια αμφισβήτηση. Γιατί πριν κανείς δεν είχε σκεφτεί ούτε καν το πλαίσιο της εξαίρεσης. Και τώρα οι επαναστάτες έπρεπε να εξετάσουν κατά πόσο ήταν έτοιμοι να κάνουν μια νέα υπέρβαση. Τόσα χρόνια κανείς δεν είχε προβλέψει αυτό το πρόβλημα. Εκείνη τη στιγμή όμως έγινε το θαύμα. Και τελικά όλοι αποδέχτηκαν ότι η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα δεν ήταν απλώς μια γυναίκα και η απαγόρευση των γυναικών φάνηκε σε όλους μια αυθαίρετη σύμβαση που έχανε το νόημά της με την ύπαρξη μιας τέτοιας επαναστάτριας που δεν περίμενε κανέναν για να ξεκινήσει τον αγώνα της ενάντια στη βαρβαρότητα της τουρκιάς. Ξεπέρασαν όλα τα εμπόδια ακόμα και τα γραφειοκρατικά για να εντάξουν την Μπουμπουλίνα με τον κατώτερο βαθμό μύησης. Αυτό που είχε σημασία όμως ήταν ότι το απαράδεκτο είχε γίνει αποδεκτό από τη Φιλική Εταιρεία λόγω της αξίας. Γι’ αυτό το λόγο η Επανάσταση προχώρησε.