Το 732 κανείς δεν πίστευε ότι κάποιος μπορούσε να σταματήσει την πορεία της ημισελήνου εκτός από τους ανθρώπους της γης, γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή από το να αντισταθούν στη βαρβαρότητα. Τότε ο μονομάχος έλαβε δράση μέσω της στρατηγικής. Έπεισε τους δικούς του να μην κάνουν ούτε ένα βήμα πίσω ακόμα και την ώρα της επίθεσης των εχθρών. Έτσι όλοι στάθηκαν όρθιοι σαν έναν τοίχο ακίνητο, με το σπαθί στο χέρι σαν τα τείχη του πάγου, με τα δόρατα μπροστά στις ασπίδες περιμένοντας τον χαλασμό. Κι όταν όρμησαν οι εχθροί έσπασαν τα μούτρα τους δίχως να βρουν ούτε ένα άνοιγμα μέσα στη γαλλική άμυνα. Και στην επαφή δεν μπόρεσαν να προχωρήσουν ούτε ένα βήμα πάνω στην προστατευμένη γη. Στη συνέχεια όταν οι εχθροί προσπάθησαν να δώσουν ένα δεύτερο χτύπημα, τους πρόλαβε η αντεπίθεση από τα πλάγια στη βάση τους κι αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν για να σώσουν τα πλούτη τους εκεί όμως έχασαν πολλούς και πέθανε ο αρχηγός τους. Την επόμενη μέρα, ο Κάρολος έδωσε τη διαταγή της επίθεσης για να λήξει οριστικά η απόπειρα κατοχής, αλλά οι εχθροί είχαν εγκαταλείψει το πεδίο μάχης από το φόβο τους. Δεν είχαν αντέξει την ανθεκτικότητα των ενωμένων πανοπλιών που παρέμειναν ακίνητες και σφυροκοπούσαν ανελέητα και ακάθεκτα κάθε εχθρό της πατρίδας έως το τέλος. Από εκείνη την ημέρα ο Κάρολος ονομάστηκε διαφορετικά γιατί το στίγμα της μάχης ήταν οριστικό. Και από τότε μόνο ο ήλιος έλουζε τη γη τους και κανείς άλλος ακόμα και τη νύχτα γιατί εκείνη τη ημέρα οι δικοί του σταμάτησαν την σελήνη. Κανείς δεν έπρεπε να περάσει αφού είχαν απαγορέψει τη βαρβαρότητα. Η αλλαγή φάσης ήταν τόσο σημαντική που προκάλεσε την ανάγκη της απελευθέρωσης από τις γειτονικές περιοχές. Αλλά θα χρειαζόταν αιώνες για να πάψει η κατοχή της βαρβαρότητας.