Οι μάχες μας δεν είναι ανώδυνες, δεν είναι ανώνυμες και δεν είναι άγνωστες. Γιατί οι μάχες του Ελληνισμού είναι παραδείγματα αντίστασης ενάντια στους κατακτητές και τη βαρβαρότητα. Ο Ελληνισμός δεν είναι επεκτατισμός γι’ αυτό το λόγο είναι δώρο του Χρόνου στην Ανθρωπότητα. Αλλιώς δεν θα ήταν ένα τόσο θετικό στοιχείο για την ίδια. Οι μάχες του Ελληνισμού άφησαν στίγματα του χρόνου στην ιστορία της Ανθρωπότητας. Δεν αποτελούν μια τοπική ή τοπικιστική οντότητα. Γιατί ο Ελληνισμός είναι εξωτερισμός που προσφέρει. Και σ’ αυτές τις μάχες ο ισχυρός, ο πολυπληθέστερος ήταν πάντα ο εχθρός μας. Οι μάχες μας είναι η στρατηγική απόδειξη ότι είμαστε σπάνιοι. Γιατί είμαστε ικανοί να αντισταθούμε, να θυσιαστούμε και τελικά να νικήσουμε πιο ισχυρούς από εμάς, διότι δεν έχουμε αρχές αλλά μόνο αξίες. Προσέχουμε τους δικούς μας, γιατί είμαστε ελάχιστοι. Προσέχουμε τη γη μας, γιατί δεν έχουμε άλλα πλούτη. Ο Μαραθώνας, οι Θερμοπύλες και η Σαλαμίνα δεν είναι κοινωνικές τοποθεσίες της μόδας. Είναι κομβικές υπερχορδές μιας χρονοστρατηγικής που δεν έπαψε να υποστηρίζει τη δικαιοσύνη των Δίκαιων, να προστατεύει τους αθώους και να παλεύει ενάντια στη βαρβαρότητα. Αν προσθέσουμε τις μάχες μας στην βυζαντινή εποχή μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε την έννοια της διαχρονικότητας λόγω της ανθεκτικότητάς μας. Γιατί είμαστε ένας λαός του Χρόνου που δίνει σημασία στην ιστορία και είμαστε ικανοί να πάρουμε ιστορικές αποφάσεις για ν’ αλλάξουμε τη φάση μαζί για να παραμένουμε ελεύθεροι ακόμα και πολιορκημένοι. Αν κάθε Έλληνας αντιληφθεί ποιο είναι το βάρος του Ελληνισμού ως μνήμη και κατανοήσει πώς λειτούργησε κι η Επανάστασή μας, τότε θα ξεπεράσει τα εμπόδια και τη μιζέρια που κατακλύζει την καθημερινότητα. Διότι οι κοινωνίες πέρασαν και πέθαναν, ενώ ο Ελληνισμός διέσχισε τους αιώνες για να προσφέρει στους άλλους, το παράδειγμα της ανθρωπιάς του Χρόνου.