Αν κάποιος άκουγε χωρίς να ξέρει τίποτα, ότι θα υπάρξει ένωση μεταξύ Κρήτης και Κύπρου, θα έλεγε απλώς ότι είναι αδιανόητο. Αν άκουγε ότι θα είναι μια ηλεκτρική διασύνδεση, θα έλεγε ότι είναι ουτοπία. Ενώ αν μάθει για το EuroAsia Interconnector, θα πει ότι είναι όραμα. Αν επιπλέον πληροφορηθεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα επιδοτήσει αυτό το σχέδιο, τότε θα ρωτήσει πότε θα γίνει, γιατί θα είναι πλέον θέμα χρόνου. Αν επίσης καταλάβει ότι αυτό γίνεται μέσα στο πλαίσιο της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, τότε θα συνειδητοποιήσει ότι αυτός ο στρατηγικός σχεδιασμός είναι η επόμενη πραγματικότητα και θα σκεφτεί πώς θα μπορέσει πια να αξιοποιήσει αυτό το γεγονός δίχως να επινοήσει ότι πρόκειται για ένα τεχνολογικό θαύμα, αλλά και μια στρατηγική καινοτομία. Αν συνδυάσει όλα τα στοιχεία μαζί, θα κατανοήσει ότι ακολουθεί μια διαχρονική οριζόντια στρατηγική μέσα στη Μεσόγειο που βασίζεται πλέον στην ενέργεια της θάλασσας, αφού η τροφοδότηση του ηλεκτρικού καλωδίου θα γίνεται με την καύση του μεθανίου που βρίσκεται στα κοιτάσματα της Ελλάδας της Κύπρου και του Ισραήλ. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η ένωση μεταξύ Κρήτης και Κύπρου δεν είναι απλώς μια τεχνική λεπτομέρεια αλλά μια ένδειξη της εμβέλειας του όλου εγχειρήματος. Σε αυτό το πεδίο μπορούμε λοιπόν να χτίσουμε περισσότερα με τον νόμο περί υδρογονανθράκων αφού λειτουργεί ενισχυτικά για τις περιφέρειες. Η Κρήτη για την Ελλάδα μπορεί να γίνει HUB και για τα νησιά του Αιγαίου. Αυτή η νέα τροφοδότηση θα επιτρέψει μια καλύτερη κατανάλωση της ενέργειας που θα καλυτερέψει την ποιότητα της ζωής. Σε αυτό το επίπεδο, μπορεί να συνδυαστεί και η χρήση του ζεόλιθου και για τα δύο νησιά, ειδικά όταν θα αρχίσει η εξόρυξη του ελληνικού, αφού θα τροφοδοτεί και τις δύο χώρες. Έτσι θα υπάρχει άλλη μια ένωση μεταξύ της Κρήτης και της Κύπρου λόγω της Θράκης μας. Αν κάποιος έχει την ικανότητα να δει αυτή τη μεγάλη εικόνα, τότε θα καταλάβει ότι το μέλλον άρχισε.