Αντιγόνη: Πώς τολμάς, εξουσία, ν’ αλλάξεις τους νόμους μας;
Δεν έμαθες ακόμα για τις αξίες μας;
Όλος ο Ελληνισμός βγάζει μια κραυγή.
Είναι ιερή η τιμή στους νεκρούς.
Και κανείς δεν μπορεί να το ανατρέψει.
Είμαστε ένας λαός της αξίας, όχι των αρχών.
Κι αν πιστεύεις ότι με το θάνατό μου θα αλλάξει κάτι, κάνεις λάθος!
Οι Έλληνες δεν αλλάζουν τις αξίες τους!
Με αυτές ζουν εδώ και αιώνες.
Έθαψα για να τις τιμήσω.
Και με θάβεις για να τις απαγορεύσεις;
Κανείς δεν θα σε προσκυνήσει, εξουσία!
Εκτός από αυτούς που γεννήθηκαν για να γονατίζουν.
Ενώ εγώ ακόμα και με σπασμένο πόδι
Θα είμαι όρθια μπροστά σου, απέναντί σου, εναντίον σου.
Γιατί ποτέ δεν θα σκύψω για σένα.
Μόνο τη γη μου μπορώ να φιλήσω.
Γι’ αυτό και τώρα μέσα στον βράχο που θα μπω,
θα γίνω το δέρμα της γης.
Για να συνεχίσει η αξία και να πεθάνει μαζί σου η προσβολή.
Δεν είσαι μόνο κενό εξουσίας αλλά και εξουσία του κενού.
Κι ο λόγος είναι απλός.
Έχεις μόνο αρχές δίχως όραμα.
Και δεν μπορείς να δεις το μέλλον της Ανθρωπότητας
λόγω έλλειψης νοημοσύνης.
Σε αφήνω λοιπόν να πεθάνεις.
Γιατί θα είμαι και πάλι εδώ
γιατί το θέλει η πολυκυκλικότητα.
Φύγε, εξουσία, από το φως μου!
Είμαι ελεύθερη!