Ηλέκτρα: Ποιος μπορεί να καταλάβει τι ζω μέσα στο παλάτι;
Ποιος μπορεί να δει πως πεθαίνω κάθε μέρα;
Δίχως τ’ αδέλφια μου, δίχως τον μικρό μου Ορέστη,
είμαι εδώ καταραμένη και τρελή.
Και κανείς δεν μπορεί να μ’ αγγίξει ακόμα κι ο θάνατος.
Γιατί η ζωή μου δεν πρέπει να τελειώσει
δίχως να εκτελέσω την έσχατη αποστολή μου.
Χωρίς βοήθεια, ολομόναχη τριγυρνώ.
Κι αντιμετωπίζω το κενό και την εξουσία.
Βλέπουν την αθλιότητά μου
και δεν δίνουν σημάδια στις σκέψεις μου.
Κάνουν λάθος όμως γιατί ετοιμάζομαι.
Δεν πρόκειται να ξεχάσω τίποτα.
Ούτε το τσεκούρι, ούτε το αίμα.
Και την ώρα που θα κρατώ το σπαθί της δικαιοσύνης
κανείς δεν θα μπορέσει να μου αντισταθεί.
Διότι δεν είμαι εγώ, είμαι η άλλη που περιμένει
σε ετοιμότητα την κατάλληλη στιγμή
αφού δεν υπάρχει ώρα.
Για να πιάσω από τον σβέρκο την τυραννία
που μου έκλεψε τη ζωή, μου άλλαξε την μοίρα,
για ένα κομμάτι πόθου με κατάντησε έτσι
και ζω τον θάνατο με το πάθος
ενώ δεν αντέχω καν τα χρόνια μου.
Κι ας μ’ εγκατέλειψαν οι πάντες, παραμένω πιστή
γιατί ξέρω για τον ήλιο της δικαιοσύνης
που κομματιάζει την αδικία
για να ζήσω επιτέλους ελεύθερη
κι ας πεθάνω γι’ αυτό.