Όταν ήπιαμε το 732
νιώσαμε μέσα μας
όλη τη δύναμη της μνήμης
που δεν ξεχνά
καμία μάχη,
όταν θέλει ν’ αντισταθεί
σε νέες βαρβαρότητες
που προσπαθούν να μας πουν
ότι είναι φυσιολογικές
για την κοινωνία της λήθης
που αδιαφορεί για το παρελθόν
γιατί δε θέλει το μέλλον
που μπορεί ν’ αμφισβητήσει
το αιώνιο παρόν της
λόγω της αντίστασης
που παρέχει
στους ανθρώπους
που θέλουν να παραμείνουν
ελεύθεροι πολιορκημένοι
αντί ήσυχοι σκλάβοι
ενός συστήματος
του κενού.