Κυριακή: Γιατί άργησες;
Φωτεινή: Δεν είχα καταλάβει για το έργο.
Κυριακή: Και τώρα;
Φωτεινή: Τώρα βλέπω τη βραδύτητα και κατανοώ την ανθρώπινη αξία της.
Κυριακή: Έχασα κι εγώ πολύ χρόνο.
Φωτεινή: Τον σπαταλούσαμε.
Κυριακή: Δεν ξέρουμε ότι υπάρχει και ζωή.
Φωτεινή: Βλέπουμε μόνο εντολές.
Κυριακή: Και τότε το μονοπάτι.
Φωτεινή: Στην άκρη της θάλασσας.
Κυριακή: Το θυμάσαι;
Φωτεινή: Το ζωγράφισα.
Κυριακή: Σωστά.
Φωτεινή: Απλώς τώρα το ζω.
Κυριακή: Κι εγώ.
Φωτεινή: Υπάρχει λοιπόν η ζωή και πριν το θάνατο!
Κυριακή: Ούτε όνειρο να ήταν.
Φωτεινή: Ήταν όραμα κι έγινε πραγματικότητα.
Κυριακή: Αυτό το έργο θα παίξουμε.
Φωτεινή: Είναι μόνο η αρχή.
Κυριακή: Κι η αξία.
Φωτεινή: Έρχεται μετά.
Κυριακή: Κι είμαστε στο πριν.