Στον αείμνηστο Τάσσο
οφείλει τα πάντα η Κύπρος
και ειδικά όταν αναρωτιέται
πώς έγινε το θαύμα
να μην ξεχνάς ποτέ
τον ρόλο του και τη θέση του
για να σώσει την πατρίδα του
δίχως να περιμένει
τίποτα από τους άλλους
και ακόμα λιγότερο
τις τυπικές ευχαριστίες
γιατί ήξερε από την αρχή
ότι έκανε το πρέπον
οι εχθροί του
δεν ήθελαν ν’ ακούσουν
ούτε το λόγο ούτε τις σκέψεις
της αντίστασής μας
την ώρα της μάχης
γιατί ήταν όλοι τους
ήδη γονατισμένοι
ως γνήσιοι ραγιάδες
που δεν είχαν τίποτα
να προσφέρουν
στον Ελληνισμό.