Με τη σχοινοσυντροφιά
μαθαίνεις να υπάρχεις
με το συνυπάρχω
κι έτσι ως άνθρωπος
γίνεσαι συνάνθρωπος
γι’ αυτό νιώθεις βαθιά
τη χαρά της χαράς
και την μεταχαρά
του Δασκάλου
που πλέκει μαζί μας
τις υπερχορδές
για να ζήσει
η συνέχεια
για να σταθεί
η εξέλιξη
όχι ως θεωρία
αλλά ως πράξη
που δημιουργεί
καινοτομίες
μέσω πολυκυκλικότητας
γιατί το μονοπάτι
παραμένει φωτεινό
και μέσα στο σκοτάδι.