Όταν βλέπεις τον Λευτέρη
ν’ ανακατεύει ζεόλιθο
με τη γη των παιδιών
καταλαβαίνεις ότι θέλει
να βοηθήσει την πατρίδα
επί της ουσίας λόγω ανάγκης
κι όταν ο Δήμος προσέχει
κάθε λεπτομέρεια
για να πάνε όλα καλά
νιώθεις την αγάπη του
για το σχολείο μας
μετά όταν ο Βασίλης
μένει πλάι μας συνεχώς
για να μάθει μαζί μας
αντιλαμβάνεσαι το θαύμα
που έκανε διακριτικά
η Φρόσω με την πρόσκληση
που ήθελε να γράψει
κι άλλα συνθήματα
πάνω στα δέντρα
της γαλήνης
και στα καράβια
της βιβλιοθήκης.