– Κι αν ήταν η ίδια υπόθεση. Έχουν ακουστεί και πιο παράξενα… Μπορεί ή δεν μπορεί; Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Ήταν ξένος; Ναι σίγουρα αλλιώς θα τον θυμόμουνα. Κι όμως κάτι θυμάμαι… Μάλλον είναι μια ανωνυμία… Στάσου, τι ώρα ήταν; Μεσημέρι; Ο ήλιος… όχι είναι πάντα εδώ. Δεν θέλει να πει τίποτα. Γιατί δεν είπε τίποτα. Κι ο άλλος; Αυτός που έτρεχε; Αυτός έριξε τη σφαίρα ή φοβήθηκε; Έφυγε πιο γρήγορα από μένα. Κάτι ήξερε. Και μετά κανείς… Είναι δυνατόν; Ναι, είναι. Ήμουν μόνη. Ναι, ολομόναχη. Μα πού πήγαινα μέσα στον καύσωνα;