Το πιο εντυπωσιακό στα παιδιά με ειδικές ανάγκες, είναι ότι ενώ νιώθουμε ότι σίγουρα δεν θα πάρουμε τίποτα, είναι τις περισσότερες φορές που παίρνουμε το περισσότερο, γιατί και τα παιδιά με ειδικές ανάγκες τα δίνουν όλα. Όλα, αν θέλετε, σε βαθμό απόλυτο. Mπορεί μερικές φορές να είναι ενοχλητικό, γιατί δεν είμαστε προετοιμασμένοι. Γιατί δεν είμαστε προετοιμασμένοι; Γιατί έχουμε κοινωνικοποιηθεί. Ενώ αυτά δεν έχουν ακόμα κοινωνικοποιηθεί και έχουν κινήσεις ακραία ανθρώπινες.Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες συνεχώς μας κάνουν να αναθεωρούμε λίγο πώς βλέπουμε την Ανθρωπότητα. Γιατί στην αρχή την βλέπουμε πολύ απλοϊκά και μετά λέμε “κοίτα τώρα τι σφαλιάρα έφαγα νοητική με αυτό που μου είπε ή με αυτό που έκανε, ενώ εγώ δεν περίμενα τίποτα”. Και έχει ενδιαφέρον αυτό. Mας θυμίζει, αν θέλετε, ένα θεώρημα μαθηματικό, το οποίο λέει ότι μια πολλαπλότητα χαρακτηρίζεται από τις ιδιομορφίες της. Θα ήθελα να καταλάβετε το εξής: παίρνετε έναν κύβο, ένας κύβος αποτελείται από οχτώ κορυφές και έχει δώδεκα ακμές και φανταστείτε ότι είναι γεμάτος. Ας πούμε ότι τον αδειάζετε τον κύβο και αφήνετε μόνο τις ακμές και τις κορυφές. Είναι ακόμα κύβος. Άμα βγάλετε μία κορυφή, μία, δεν είναι κύβος. Στην πραγματικότητα κάθε φορά που καταπατάμε ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, στην πραγματικότητα καταπατάμε όλη την Ανθρωπότητα. Γιατί; Γιατί είναι μία ακραία περίπτωση ανθρωπιάς, η οποία δεν έχει πρόσβαση άμεσα στη δικαιοσύνη. Έχει πρόσβαση μόνο στην αθωότητα.