Η απογείωση του Χρόνου έγινε μετά την προετοιμασία πάνω στο ηλιακό επίπεδο. Τα σύννεφα ήταν ελάχιστα κι όμως οι σκιές υπήρχαν κάτω από τον πύργο ελέγχου, μέσα σε μια κυλινδρική αίθουσα αναμονής που ξαφνικά είχε περάσει στο στάδιο της ετοιμότητας, για ένα λόγο δίχως εξήγηση τουλάχιστον εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή. Έτσι μόνο το φως αντιλήφθηκε ότι το πάχος του Χρόνου άρχισε με την απογείωση, διότι η συνάντηση με τον αεροπόρο που δεν ήξερε να ζωγραφίσει του ήταν ήδη γνωστή εδώ και χρόνια και δεν θα τη ξεχνούσε ούτε στον επόμενο κύκλο της πολυκυκλικότητας. Η τελευταία στροφή ήταν ενδεικτική και ακούστηκε πολύ πιο δυνατά ο θόρυβος του κινητήρα που είχε απελευθερωθεί. Σιγά σιγά άγγιξαν τον ουρανό με το βάρος του σιδήρου, χωρίς να συνειδητοποιήσουν ότι ζούσαν το αδιανόητο κι είχε γίνει η πραγματικότητα. Πετούσαν πάνω στον αόρατο σιδηρόχρονο κι ο Χρόνος άλλαξε την ώρα που όλοι κοίταζαν τον καιρό.