Έξω από την αίθουσα, μια Κυρία άλλης εποχής περίμενε το τραίνο, που ήταν πάντα στην ώρα του, λες και είχε αργήσει. Είχε ένα χαρακτηριστικό καπέλο μ’ ένα λουλούδι και τράβηξε την προσοχή του Δασκάλου και του μαθητή που την είχαν εντοπίσει από το παράθυρο λόγω των κινήσεών της. Περπατούσε πολύ γρήγορα μ’ ένα βιαστικό τρόπο, αλλά προχωρούσε αργά, σχεδόν αντίστροφα σαν να ήταν στην σελήνη. Είχε αφήσει δίπλα της ένα μικρό μπαούλο που έκρυβε μια ολόκληρη ιστορία. Ο Δάσκαλος εξήγησε στο μαθητή ότι μάλλον μια τέτοια γυναίκα είχε στο νου του ο Oscar Wilde όταν είπε ότι προτιμούσε τις γυναίκες που έχουν παρελθόν και τους άντρες που έχουν μέλλον. Ο μαθητής χαμογέλασε γιατί ήταν η πρώτη φορά που έβλεπε αυτό το γυναικείο ύφος, ειδικά ανάμεσα σε γυναίκες ντυμένες με παραδοσιακές φορεσιές που μαζεύονταν στο σταθμό με μικρά ναυτάκια που μόλις είχαν βγει από τις βάρκες τους.