Πάνω από τα σύννεφα συνέχιζε να πετάει η στρατηγική, για να δει τα χαρακτηριστικά της υπερδομής που χαρακτήριζε την περιοχή. Ήταν απίστευτο το γεγονός ότι σε αυτό το ύψος όλοι μπορούσαν να αντιληφθούν ότι η Θράκη δεν ήταν απλώς μια γωνία, αλλά κι ένα ολόκληρο λιμάνι ανοιχτό στον κόσμο. Δεν ήταν μόνο και μόνο η Αλεξανδρούπολη, αλλά ολόκληρη η Θράκη που άγγιζε δύο θάλασσες, τη μαύρη και τη λευκή, σαν δύο τετράγωνα πάνω στην άδεια σκακιέρα. Αν ο καθένας το έβλεπε θα καταλάβαινε δίχως περισσότερα λόγια γιατί ήταν στρατηγική αυτή η θέση, αφού το λιμάνι και οι θάλασσες ήταν διαχρονικά. Με αυτόν τον τρόπο αντίληψης θα έβλεπαν οι πατρογονικές εστίες ότι δεν ήταν παρά μυρμηγκοφωλιές για τις γεωπολιτικές αρχές και δίχως στρατηγική καμιά κίνηση αντίστασης δεν θα είχε αποτελέσματα. Γιατί ακόμα και η θυσία είχε νόημα στο σκάκι μόνο όταν άνηκε σ’ έναν στρατηγικό σχεδιασμό. Το θέμα ήταν ποιος ήταν ικανός να απομακρυνθεί τόσο πολύ από τους ανθρώπους για να τους βοηθήσει αποτελεσματικά.