Όλοι κοίταζαν από τα παράθυρα. Ο σταθμός είχε αδειάσει σαν μια σκακιέρα στο τέλος της παρτίδας. Μόνο ο σταθμάρχης είχε μείνει για να δώσει το σήμα στον οδηγό που περίμενε υπομονετικά για να ξεκινήσει τη μηχανή που συγκρατούσε με κόπο. Τελικά ακούστηκε το σφύριγμα κι ο σιδηρόχρονος ξεκίνησε. Τότε ο Δάσκαλος θυμήθηκε το Παρίσι… ο κρίκος είχε κλείσει. Ο νέος κύκλος είχε αρχίσει. Μέσα στα βαγόνια ο κόσμος ήταν σιωπηλός. Δεν είχε κανένα να χαιρετήσει. Η άφιξη και η αναχώρηση είχαν αγγίξει η μία την άλλη στο ίδιο σημείο του χωροχρόνου, ενώ ήταν αδιανόητο. Ήταν σαν να είχε κλέψει το Χρόνο κάποιος αόρατος κλέφτης που ήθελε να γράψει την ιστορία με τον δικό του τρόπο. Έτσι ξεκίνησε η πρώτη διακλάδωση.
*Νοητικό σοκ.
Το παρελθόν και το μέλλον ήταν πια μαζί. Αυτό ήταν το νοητικό σχήμα της αποστολής.