Πριν καλά καλά συνέλθουν όλοι οι επιβάτες από την αναχώρηση του τραίνου, εμφανίστηκαν δύο υπάλληλοι του οργανισμού που έσπρωχναν ένα καροτσάκι με τρόφιμα. Όλοι οι επιβάτες ήταν έκπληκτοι από αυτή την ξαφνική παρέμβαση. Σιγά σιγά, βήμα βήμα περνούσαν από όλους τους επιβάτες για να τους προσφέρουν παγωτό με καϊμάκι. Αυτή η παράδοση μέσα στο τραίνο της καινοτομίας ενώ φαινόταν οξύμωρη αρχικά με την ανταπόκριση του κόσμου έδεσε σαν ένα γλυκό. Ο παππούς κι ο εγγονός χαίρονταν μαζί σαν να είχαν μπει σε ζαχαροπλαστείο. Έτσι οι δύο υπάλληλοι έδωσαν χαρά σε όλους και το μεταχάρηκαν και οι ίδιοι, όταν είδαν τόσα χαμόγελα ταυτόχρονα. Κανένας δεν είχε ξεχάσει τίποτα, αλλά η ζωή συνέχιζε μ’ ένα γλυκό χωρίς να ειπωθεί τίποτα παραπάνω. Μέσα στο έγκλημα η ανθρωπιά προσπαθούσε ήδη να επουλώσει τις πληγές, την ώρα που οι άλλοι τους έλεγαν να φύγουν και να πάνε αλλού, για να καθαρίσει ο χώρος.