Έπρεπε να ξανασκεφτούν όλον τον κόσμο για ν’ αλλάξουν την εξέλιξη των δεδομένων. Τα πρώτα κατεχόμενα που έπρεπε να απελευθερώσουν ήταν αυτά που βρίσκονταν στο ίδιο τους το μυαλό. Αφού θα έπρεπε να αντέξουν τα δεδομένα της Συνθήκης ακόμα κι αν ήξεραν ότι είναι άδικη και ότι επισφράγισε ένα διεθνές έγκλημα. Πώς όμως θα μπορούσαν να κατορθώσουν αυτό το επίτευγμα; Αυτό ήταν το ερώτημα και αυτό ήταν ο σκοπός. Διότι δεν αρκούσε πια να επιβιώσουν για να προετοιμάσουν το μέλλον, έπρεπε και να ζήσουν και γι’ αυτό. Με την σειρά τους έπρεπε να χτίσουν την αλυσίδα της μνήμης για ν’ απελευθερωθούν από τον ζυγό της λήθης. Και κάθε τους κίνηση θα ήταν και μια πράξη. Έτσι οι συνθήκες δεν ήταν πια ένα τελικό αποτέλεσμα, αλλά απλώς τοπικά εμπόδια που έπρεπε να ξεπεραστούν μέσω του αγώνα τους. Για πόση διάρκεια όμως; Αυτό είχαν όλοι στο νου τους την ώρα που ξεκίνησε το τραίνο. Κοίταξαν και πάλι από τα παράθυρα του τραίνου και είδαν τις πρώτες δομές του απέραντου γαλάζιου.