Η υπηρεσία του τραίνου έδωσε το σήμα και το σφύριγμα ανακοίνωσε ότι κανείς πια δεν κατεβαίνει από το βαγόνι της ιστορίας, διότι ο προορισμός ήταν πια το μέλλον. Αυτό που ζούσαν οι επιβάτες ήταν εξωπραγματικό διότι το τραίνο της υπηρεσίας ακολουθούσε πλέον τη σκέψη τους και δεν ήταν μόνο μια ανώνυμη μηχανή. Η αλλαγή φάσης είχε όντως γίνει. Και στην ουσία ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα, πριν την υλοποίηση του νέου οράματος. Μετά από αυτό έπρεπε να τροφοδοτήσουν το όραμα επί του πρακτέου. Εκείνη τη στιγμή οι δύο αδελφές ήρθαν να δουν τον Δάσκαλο δίπλα στον οποίο δεν ήταν μόνο ο μαθητής και η μαθήτρια αλλά κι η Κυρία με το παράξενο καπέλο.
– Ήρθαμε να σας επιστρέψουμε το κόσμημα.
– Δεν ήξερα ότι το κρατήσατε, απάντησε η Κυρία.
– Δεν το ανοίξαμε καν παρόλο που καταλάβαμε ότι μοιάζει με τα δικά μας.