14952 - Περί αυτοκτονίας
Ν. Λυγερός
Μαθητής: Γιατί δεν ήταν τόσο ξεκάθαροι;
Δάσκαλος: Ενώ πιστεύουν εννοείς;
Μαθητής: Ακριβώς.
Δάσκαλος: Διότι παραμένουν ταυτόχρονα κοινωνικά όντα.
Μαθητής: Κατά συνέπεια δέχονται την κοινωνική πίεση.
Δάσκαλος: Αυτό είναι το θέμα. Και δεν μπορούν ν’ ακολουθήσουν πιστά τα λεγόμενα της εκκλησίας.
Μαθητής: Ενώ αυτά υπερισχύουν.
Δάσκαλος: Δεν θέλουν να υποστούν κανένα κόστος.
Μαθητής: Κόστος της επιλογής…
Δάσκαλος: Και αφήνουν την ευθύνη στον παπά.
Μαθητής: Άρα δεν χρειάζονται μόνο εντολές αλλά και οδηγίες.
Δάσκαλος: Έτσι δεν έχουν ν’ αποφασίσουν.
Μαθητής: Απλώς ακολουθούν.
Δάσκαλος: Και ξεχνούν την ελευθερία που παρέχει ο ίδιος ο Χριστός.
Μαθητής: Αφού δεν εξαναγκάζει κανένα να τον ακολουθήσει.
Δάσκαλος: Δείχνει το μονοπάτι του φωτός.
Μαθητής: Δίχως να διατάζει.
Δάσκαλος: Έτσι βλέπεις ότι ακόμα κι αν αναγνώριζαν τον Χριστό, δεν θα τον ακολουθούσαν.
Μαθητής: Θα τον έβλεπαν μόνο ως παπά.
Δάσκαλος: Και θα ήταν μαζί του μόνο στην εκκλησία.
Μαθητής: Αλλά θα συνέχιζαν κανονικά την κοινωνική τους ζωή.
Δάσκαλος: Και τη δουλειά τους που είναι δουλεία.
Μαθητής: Διότι τελικά υπερισχύει η κοινωνία για τον εαυτό τους.
Δάσκαλος: Και δεν θα μπορούσαν να τον ακολουθήσουν εξ ολοκλήρου κι εκτός εκκλησίας.
Μαθητής: Μα το σημαντικότερο έργο του Χριστού έγινε εκτός εκκλησίας!
Δάσκαλος: Έτσι βλέπεις ότι το θέμα της αυτοκτονίας είναι ενδεικτικό, αφού ως ακραία κατάσταση χαρακτηρίζει ως ιδιομορφία την πολλαπλότητα.
Μαθητής: Μόνο που δεν την αντέχουν και θέλουν κάποια δικαιολογία για να μην αλλάξουν τίποτα από την καθημερινότητά τους.
Δάσκαλος: Μην τους κατηγορείς, μαθητή, δεν είναι Απόστολοι.