Δ: Χαίρομαι που τον ακούσατε.
Γ: Πάντα με άκουγε. Γι’ αυτό με φώναζε και Γέροντα.
Δ: Έτσι είναι η παράδοση της ουσίας.
Γ: Προσπάθησα να βοηθήσω τον Νίκο.
Δ: Τον μαθητή σας.
Γ: Γιατί αυτό που ήθελε για τον Δημήτρη ήταν το πρέπον.
Δ: Έχετε δίκιο.
Γ: Γι’ αυτό το λόγο περιορίστηκα σ’ αυτό που μου είχε αναθέσει.
Δ: Σωστά πράξατε, αφού το ήθελε και αυτό είναι η διαθήκη του.
Γ: Τον γνωρίζατε;
Δ: Ναι, μέσω μιας μαθήτριας.
Γ: Το κατάλαβα όταν διάβασε το ποίημά σας.
Δ: Ήταν θέμα σεβασμού.
Γ: Έτσι το εξέλαβα.
Δ: Χαίρομαι.