Μόλις προσγειώθηκα. Κι έλαβα την επιστολή σας. Αν και την περίμενα τόσα χρόνια, ήταν μια έκπληξη για μένα. Και δεν βρίσκω προς το παρόν τις κατάλληλες λέξεις, για να σας εκφράσω τις ευχαριστίες μου. Θέλω να σας πω πόσο χαίρομαι, αλλά δυσκολεύομαι από τη χαρά. Τον είδατε λοιπόν. Γύρισε επιτέλους. Μοιάζει με ανάσταση κι αν τολμούσα, θα το έλεγα. Πώς ήταν; Είπε κάτι; Δεν μου είπατε… Μάλλον είχε ερωτήσεις… Ελπίζω να βρήκατε τα λόγια. Σίγουρα… Αφού με σκεφτήκατε. Δεν ξέρω, τι να πω; Απλώς ότι χαίρομαι. Γιατί ελάχιστοι είναι αυτοί που πίστεψαν το βιβλίο μου. Μπορεί να το διάβασαν πάρα πολλά άτομα, αλλά οι άνθρωποι είναι σπάνιοι, σαν τα τριαντάφυλλα της ερήμου. Μόνο που υπάρχετε και αυτό μου αρκεί, γιατί τώρα ξέρω ότι υπάρχει συνέχεια και χαίρομαι ειλικρινά. Αχ, πόσο χαίρομαι. Τώρα νιώθω τη γαλήνη και την ευλογία.
Ο Δικός σας.