Χρύσα : Πότε το πήρες απόφαση;
Κώστας: Όταν αντιλήφθηκα ότι ο κόσμος είναι μεγάλος.
Χρύσα : Δηλαδή;
Κώστας: Η τάξη είναι μικρή.
Χρύσα : Πολύ μικρή, αλλά είναι μικροί.
Κώστας: Υπάρχουν όμως κι άλλοι.
Χρύσα : Πολλοί περισσότεροι.
Κώστας: Που δεν θα δούμε ποτέ!
Χρύσα : Διότι υπάρχει η ύλη.
Κώστας: Προσπαθούμε να κάνουμε τους δασκάλους λόγω του θεσμού…
Χρύσα : Και δεν καταφέρνουμε να είμαστε μαθητές του Δασκάλου…
Κώστας: Γιατί το λες αυτό;
Χρύσα : Ακόμα και στο μοναστήρι καταφέραμε να τον προδώσουμε…
Κώστας: Οι τρεις σας.
Χρύσα : Τι να τον κάνεις τον Πέτρο, όταν έχεις ήδη τρεις πέτρες.
Κώστας: Έτσι είναι στην αρχή!
Χρύσα : Υπάρχουν και μερικοί που δυσκολεύονται ν’ αλλάξουν μετά από τόσα χρόνια.
Κώστας: Θα αλλάξουν κι αυτοί όταν καταλάβουν.
Χρύσα : Το ελπίζω.
Κώστας: Μην το ελπίζεις.
Χρύσα : Γι’ αυτό θα σταματήσεις;
Κώστας: Γι’ αυτό θα αρχίσω.
Χρύσα : Την ακολουθία!
Κώστας: Της αποστολής!
Χρύσα : Κι εγώ θέλω να κάνω το ίδιο.
Κώστας: Θα το κάνεις.
Χρύσα : Θα το ήθελα.
Κώστας: Μέσω της Διδαχής μαθαίνεις να θέλεις αυτό που θέλεις.
Χρύσα : Έχω ακόμα ενδοιασμούς.
Κώστας: Πρέπει να ξεπεράσεις τη Σοφία.