Ο ανθρώπινος δεσμός δεν είναι γόρδιος και είναι η λογική συνέπεια της αλυσίδας του Προμηθέα που επιτρέπει μετά από την ανάδειξη των κρίκων, να αποδείξει ότι δεν είναι μοναδικοί αλλά ουσιαστικοί, διότι αν σπάσει ο ένας, σπάζει και η αλυσίδα. Έτσι εμφανίζεται και το φως ως ένα σύμπλεγμα οπτικών ινών που έχουν τον ίδιο σκοπό, να οδηγήσουν το φως σε όποια διακλάδωση κι αν επιλεχθεί για να φανεί το μονοπάτι σε όλους τους μαθητές που κατανοούν πια την επινόηση του Δασκάλου και βλέπουν μέσα από τα βήματά τους πάνω στο φωτεινό μονοπάτι ότι έχουν επιλέξει να μην είναι πια σκλάβοι μιας κοινωνίας της μιζέριας και της αδιαφορίας λόγω λήθης, αλλά ν’ ανήκουν στην Ανθρωπότητα ως ελεύθεροι άνθρωποι που υποστηρίζουν τα θεμέλιά της λόγω ανάγκης και βοηθούν τη βοήθεια, γιατί ζουν με τον Χρόνο.