Άμα σκεφτόμασταν αποκλειστικά τους άλλους και ποτέ εμάς, όλοι θα σκεφτόμασταν και εμάς, αλλά θα ήταν από τους άλλους. Εδώ λοιπόν έχει μεγάλη σημασία όταν λέμε είναι πιο σημαντικός ο ένας ή ο άλλος. Συνήθως λες ο ένας γιατί μπορεί να είσαι εσύ. Μετά όταν ανακαλύπτεις ότι ο άλλος είναι η αρχή από τους άλλους, κι άμα θέσεις το εξής ερώτημα: είναι σημαντικό ο ένας ή οι άλλοι; Θα καταλάβεις ότι άμα χαθεί ο ένας είναι απλώς ένα άτομο λιγότερο, άμα χαθούν οι άλλοι δεν υπάρχει Ανθρωπότητα. Και ξαφνικά ο άλλος εξηγεί στον έναν ότι είναι ο άλλος άλλος. Άρα αν πραγματικά οι άνθρωποι έβλεπαν τον εαυτό τους ως άλλον άλλον σε σχέση με τους άλλους, τότε θα καταλάβαιναν ότι σαν πλέγμα ανθρωπιάς είναι πολύ πιο ανθεκτικό στις ασθένειες από το άλλο που είναι καθαρά εγωιστικό. Γιατί ο καθένας κοιτάζει τον δικό του τον εαυτό κι όταν έχει πρόβλημα ελπίζει ότι όλοι οι άλλοι θα τον κοιτάξουν. Αλλά δεν αναρωτιέται τι κάνει αυτός για τους άλλους που το έχουν ανάγκη.