Το μέλλον των αγέννητων είναι το μέλλον μας. Το μέλλον των παιδιών μας λέει ότι τελικά μέσω του μέλλοντος είναι μια επιστροφή στο παρελθόν μας. Και η ιδέα είναι ότι ενώ τόσο καιρό αναρωτιόμαστε τι μπορούμε να πάρουμε σε αυτήν την γη, το ερώτημα τώρα είναι τι μπορούμε να προσφέρουμε. Αυτός που δεν ασχολείται με τους επόμενους αποκλείεται να τους αφήσει κάτι. Όταν ασχολούμαστε με τους μικρούς ανθρώπους τελικά γινόμαστε ξαφνικά πιο ανθρώπινοι. Γιατί στην πραγματικότητα από το απλώς άτομα γινόμαστε Δίκαιοι που ασχολούνται με αθώους. Και όταν μπαίνεις σε αυτήν την διαδικασία καταλαβαίνεις ότι η ύπαρξή σου οφείλεται στο έργο σου και τότε ζεις. Ενώ η ύπαρξη από μόνη της, όταν δεν βοηθάς κανέναν, δεν είναι ζωή. Αυτό είναι η σκλαβοσύνη.