Η ανάγκη δεν επαρκούσε.
Δεν θα ήταν μια μάχη και μόνο.
Και δεν θα κρατούσε μερικές εβδομάδες.
Ποτέ στην ιστορία της Ανθρωπότητας
δεν είχε γίνει το ανάλογο.
Δεν υπήρχε προηγούμενο.
Ενεργοποίηση της μνήμης μέλλοντος.
Οι μαθητές έπρεπε να γίνουν μαχητές.
Μόνο έτσι θα ζούσαν οι ασπίδες της ανάγκης.
Γιατί κάποιοι έπρεπε να προστατέψουν
και τους λαούς.
Και το Νοσοκομείο είχε τα όριά του.
Ενώ τώρα κανένας χώρος δεν επαρκούσε.
Όλα ήταν θέμα Χρόνου.
Για την Ανθρωπότητα.
Η συνέχεια ήθελε εξέλιξη.
Κι η εξέλιξη θυσίες.
Η συνέχεια της εξέλιξης.
Η εξέλιξη της συνέχειας.
Τίποτα άλλο.
Τόσο απλά.