Όταν τελείωσε η μάχη, ο Δάσκαλος αγκάλιασε τον Πέτρο.
Ήταν η πρώτη φορά που χαμογελούσε από τότε που είχαν φύγει.
Το πέτρινο χαμόγελο χαράκτηκε μέσα στο πνεύμα του και καρφώθηκε στο βλέμμα.
Κανείς δεν μιλούσε για το χαμόγελο.
Μόνο ο Προφήτης ήξερε.
Και μετά το φιλί πάνω στο σπαθί ακριβώς εκεί που σχηματίζεται ο σταυρός, φάνηκε η χαρά.
Η βαρβαρότητα δεν ήταν πια αήττητη.
Έτσι οι πιστοί άλλαξαν γνώμη.
Μετά από τόσα προβλήματα που είχαν ξεπεράσει ήταν το πρώτο βήμα προς το ιερό.
Η βαρβαρότητα δεν θα τους εμπόδιζε.
Δεν μπορούσε να τους εμποδίσει.
Έτσι μπήκαν στα ιερά κατεχόμενα.