Μετά την αρχή δεν υπήρχε επιστροφή.
Είχε ανοίξει το μονοπάτι κι έπρεπε να συνεχίσουν.
Δίπλα στο απέραντο γαλάζιο ένιωθαν την έρημο.
Και δεν θα ήταν για σαράντα ημέρες μόνο.
Ο Δάσκαλος κι ο Πέτρος ήταν αποφασισμένοι.
Η φιλία του σήκωνε το ηθικό των συμμαχητών του.
Όλοι κοίταζαν τι είχαν καταφέρει.
Τόσο μακριά από τη πατρίδα.
Τόσο κοντά από τον Χριστό.
Η αυτοαναφορική επανάληψη είχε αρχίσει.
Κι ο Χιλιάνθρωπος είχε έρθει για να το ζήσει.
Διότι από την αρχή ήταν έτοιμος να πεθάνει αλλά μόνο για τους άλλους.
Δεν ήταν θέμα αρχής. Και δεν ήταν ευγενικός.
Συνέχιζε την παράδοση με την καινοτομία.
Γιατί κανείς δεν είχε δικαίωμα να σταματήσει την πίστη μας. Αφού κανείς δεν μπορούσε να ξεχάσει την αυτοθυσία.
Ήταν στο αίμα του από το τέλος της αρχής.
Πασχαλιά του Χρόνου.