Η δίκη είναι πολύ σημαντική στα ελληνικά δεδομένα, ακόμα και στην μυθολογία. Για να σταματήσει η κατάρα με τον Αγαμέμνονα και την Κλυταιμνήστρα, πρέπει να υπάρχει μια δίκη. Άρα θυμάστε ότι ο Ορέστης δικάζεται. Για να υπάρχει μια δίκη, πρέπει να υπάρχει κάποιος που κατηγορεί, κάποιος που κατηγορείται και κάποιος που λειτουργεί ως δικηγόρος. Από τότε είναι σημαντικό σε μας. Και έχει ενδιαφέρον γιατί είναι η Αθηνά που θα χρησιμοποιηθεί ως δικηγόρος του Ορέστη. Γιατί; Γιατί σε αυτήν την δίκη οι Αθηναίοι θα νικήσουν τους Σπαρτιάτες, λέγοντας ότι αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι ο άντρας και όχι η γυναίκα. Πώς το κάνουν; Δεν φαίνεται άμεσα. Λένε: τι είναι πιο σημαντικό, ο σπόρος ή η γη; Και απαντάει η Αθηνά: το πιο σημαντικό είναι ο σπόρος. Αυτό το λέει η Αθηνά, η οποία είναι γυναίκα. Αλλά δεν είναι ακριβώς γυναίκα, γιατί δεν είναι μάνα. Άρα είναι η παρθένα. Αλλά είναι επιπλέον γυναίκα, που δεν γεννήθηκε από γυναίκα. Είναι πολύ παράξενη γυναίκα με τα κλασικά δεδομένα. Άρα, είναι μια γυναίκα που είναι και γυναίκα, αλλά έχει την αντικειμενικότητα της γυναίκας, που δεν είναι ακριβώς γυναίκα σαν τις άλλες γυναίκες. Και είναι αυτή που θα πει ότι το αντρικό στοιχείο υπερισχύει. Γι’ αυτό δεν πρέπει να εκδικηθούν τον Ορέστη. Ο μύθος είναι γραμμένος για να δικαιωθεί το τέλος. Τα άλλα είναι ενδιάμεσα. Είναι γέμισμα. Άρα το τέλος είναι ότι ο Ορέστης είναι δίκαιος. Δεν είναι εγκληματίας. Ενώ οι προηγούμενοι είναι. Αυτό δεν είναι πια έγκλημα, είναι εκτέλεση και δικαίωση. Οι Ερινύες είναι κάτι που λειτουργεί σχεδόν αντανακλαστικά. Πρέπει λοιπόν να δικαστεί για να τον απελευθερώσουν από τις Ερινύες, οι οποίες αντιπροσωπεύουν την δικαιοσύνη χωρίς δίκη. Αυτό όμως στην πραγματικότητα είναι βάρβαρο, γιατί δεν υπάρχει η έννοια του δικαστή, δεν υπάρχει η έννοια του δικηγόρου. Πρέπει να υπάρχει μια δίκη για να παράγουμε αληθινή δικαιοσύνη.