Κάθε φορά που ακούμε θέματα για την αιμοδοσία, αρχικά από τον σύλλογο από αυτούς που είναι σχεδόν οι επαγγελματίες, παρ’ όλο που δεν είναι επαγγελματίες, εφόσον είναι μια προσφορά, είναι του τύπου δεν έρχονται πολλοί, δυσκολευόμαστε να βρούμε αυτά τα πράγματα. Θα πρέπει να κάνουμε άλλες προσπάθειες, θα πρέπει να κάνουμε μια άλλη προσέγγιση κ.λ.π. Στην ουσία καταντάμε να μιλάμε για μάρκετινγκ. Δηλαδή για τεχνικές μάρκετινγκ, πώς να προσεγγίσουμε τον άλλον για να δώσει και αυτός αίμα. Και έχει ενδιαφέρον ότι αυτό είναι ένας εκφυλισμός του τομέα. Γιατί όταν ένας τομέας είναι αφιερωμένος στην ιδέα ότι είναι μια προσφορά και εμείς κοιτάζουμε συνεχώς πώς θα τον προσεγγίσουμε για να προσφέρει, τότε αυτός εκλαμβάνει σαν μήνυμα ότι εσείς θέλετε να του πάρετε κάτι. Γι’ αυτό είναι πολύ πιο ωφέλιμο να σκεφτείτε ότι δεν υπάρχει κανένας. Για ποιο λόγο; Γιατί μπορεί να μην το καταλαβαίνουν. Αυτό που λέει ο Κινέζος φιλόσοφος είναι ότι αν δεν πας φυλακή δεν καταλαβαίνεις τι είναι ελευθερία. Αυτό που ξεχνάει να μας πει είναι ότι αν ζεις μόνο στη φυλακή δεν ξέρεις τι είναι ελευθερία. Γιατί αυτό το ονομάζεις ζωή σου. Άρα φανταστείτε μια φυλακή η οποία έχει κάγκελα που δεν βλέπετε. Εξηγώ για να είναι πιο παραστατικό. Φανταστείτε ότι είσαστε εσείς και μετακινείστε πάνω στη γη, άρα κοιτάζουμε όλα τα σημεία που έχετε πάει και μετά εφόσον ξέρουμε ακριβώς ποιο είναι το μέγεθος βάζουμε κάγκελα γύρω από αυτήν την περιοχή. Όποια και να είναι, έχετε πάει στο εξωτερικό ας πούμε. Και ρωτάτε τώρα στον άνθρωπο αν είναι ικανός να καταλάβει ότι όλα αυτά που έκανε τα έκανε μέσα σε μια φυλακή. Είναι το λεγόμενο χρυσό κλουβί. Στην πραγματικότητα είναι ανίκανος, γιατί δεν βλέπει την αλλαγή, δηλαδή, ενώ όταν υπάρχει η έννοια της φυλακής, όχι η κλασική, απλώς ότι απαγορεύω έναν χώρο, επιτρέπω έναν άλλον και θέλω να δω αν θα πας. Άμα το δείτε αυτό με τους φυλακισμένους, θα δείτε ότι μερικές φορές, ακόμα κι αν ανοίξετε την πόρτα της φυλακής, δεν βγαίνουν. Γιατί φοβούνται τις επιπτώσεις που μπορεί να υποστούν, αν κάποιος τους εντοπίσει, λέγοντας ότι απελευθερώθηκαν. Άρα όλος ο στόχος τους ο κλασικός είναι να απελευθερωθούν, όμως χωρίς επιπτώσεις. Και τώρα το παίρνουμε ανάποδα. Χωρίς επιπτώσεις, μπορώ να κάνω κάτι; Γιατί η ιδέα είναι ότι άμα εξηγούσαμε στους άλλους όλους, ότι βγαίνει μια νομοθεσία και έχεις δικαίωμα να πάρεις αίμα μόνο αν έχεις δώσει. Εδώ θα βλέπατε αμέσως ότι θα είχαμε ένα ολόκληρο φαινόμενο αντίστασης που θα εξηγούσε ότι δεν είναι επιτρεπτό, θα έπρεπε να κάνουμε κάτι πιο ανθρώπινο, είναι απαράδεκτο. Και του λες μετά τι να κάνουμε, ας πούμε. Να είναι με ελεύθερη βούληση. Με ελεύθερη βούληση ξέρουμε ακριβώς τα αποτελέσματα. Άρα βλέπετε, λοιπόν, ότι αν κάποιο καθεστώς ερχόταν και έλεγε αυτό το πράγμα θα θεωρούσαμε όλοι ότι είναι απαράδεκτο, αλλά δεν θεωρούμε όλοι ότι είναι απαράδεκτο αυτό που ζούμε. Θεωρούμε ότι είναι φυσιολογικό.