Τα φυλακισμένα μνήματα των αγωνιστών του απελευθερωτικού αγώνα είναι από τα πιο διάσημα της Κύπρου και από τα πιο συμβολικά. Κι όμως μετά από τόσες δεκαετίες ακόμα δεν είναι ελεύθερα και παραμένουν φυλακισμένα. Είναι δυνατόν ένας ολόκληρος λαός να αφήνει αυτά τα σύμβολα να είναι εγκλωβισμένα μέσα στις φυλακές. Δεν αρκεί που οι ήρωές μας τελείωσαν τη ζωή τους στη φυλακή πρέπει να ζήσουν το θάνατό τους στον ίδιο χώρο. Ήδη είχε γράψει γι’ αυτό το θέμα ο Albert Camus καταγγέλοντας τη βάρβαρη καταδίκη. Κι όμως δεν έχει αλλάξει τίποτα λες και κανείς δεν θέλει να τη δει την πραγματικότητα. Ενώ είναι απλή. Δεν μπορεί ένα τέτοιο σύμβολο να παραμένει φυλακισμένο, ενώ αντιπροσωπεύει την ιστορία μας και τον αγώνα των προγόνων μας. Είναι σημαντικό να πιέσουμε τους θεσμικούς φορείς για να πάρουν επιτέλους την απόφαση να απελευθερώσουν τα φυλακισμένα μνήματα και να είναι προσβάσιμα στον κυπριακό λαό αλλά και γενικότερα στον Ελληνισμό, για να βλέπουν και οι επόμενοι το παράδειγμα των προηγούμενων. Αυτό που έχει μεγάλη αξία είναι ότι με το έργο έκαναν το αδιανόητο και μας χάρισαν την ελευθερία που ζούμε μέσω της θυσίας τους, ενώ εμείς τους αφήνουμε στην σκλαβοσύνη λόγω της αδράνειας και της απραξίας μας. Μόνο και μόνο ο σεβασμός μας προς το πρόσωπό τους θα έπρεπε να μας είχε οδηγήσει στην απελευθέρωσή τους. Δεν είναι αργά και αυτό μπορεί να γίνει ακόμα και τώρα. Ας το κάνουμε λοιπόν όσο πιο γρήγορα γίνεται για τη μνήμη τους.