Η πρώτη θέληση για να παράγει έργο, πρέπει να θέλει να ανήκει στην Ανθρωπότητα. Άρα δεν έχουμε ανάγκη να θέλουμε να ανήκουμε στην κοινωνία, σ’ αυτή ανήκουμε εξ αρχής. Το θέμα είναι πώς να βγούμε από την κοινωνία, για ν’ ανήκουμε στην Ανθρωπότητα. Για ν’ ανήκουμε στην Ανθρωπότητα, δεν γίνεται χωρίς έργο. Θα πείτε ναι, αλλά μπορεί όλοι να παράγουν έργο; Άρα βλέπετε θα κάνετε την ερώτηση αν η μονάδα, που είναι μονόχρωμη, μπορεί να παράγει ένα έργο που είναι πολύχρωμο, ενώ η απάντηση είναι: μπες με άλλους. Άρα η συλλογικότητα και η θέλησή της ακολουθεί ένα νοητικό σχήμα που είναι πώς να ανήκω σε μια οντότητα, που είναι μια υπερδομή, που είναι διαχρονική όπως είναι η Ανθρωπότητα. Με ποιον τρόπο; Ο τρόπος αυτός είναι η παραγωγή του έργου μέσα στο πλαίσιο της συλλογικότητας. Άρα η πρώτη θέληση της συλλογικότητας είναι να ανήκω στην Ανθρωπότητα. Άμα φτάσετε σ’ αυτό το στάδιο, σκεφτείτε από μόνοι σας, τι είναι ένας άνθρωπος που δεν ανήκει σε καμία παρέα. Είναι ο πρώτος άνθρωπος. Άμα οι πρώτοι άνθρωποι καταλάβουν ότι δεν είναι μόνοι κι ότι παράγουν ένα έργο μέσω του Χρόνου, τότε θα δημιουργηθεί αυτός ο στυλοβάτης, ο διπλός: Ανθρωπότητα και Χρόνος. Χρειάζομαι Χρόνο για να μπω στην Ανθρωπότητα, να της ανήκω. Θέλει δουλειά, θέλει έργο, θέλει ένα ίχνος, θέλει μια παραγωγή. Αν δεν το κάνω είναι πολύ απλό, μένω στη φλούδα της κοινωνίας και όταν τελειώνει η κοινωνία μου, έχω τελειώσει κι εγώ. Αυτό δεν πρέπει να σας ανησυχεί γιατί σημαίνει τελικά, υπάρχουν και χειρότερα. Όταν έχετε λοιπόν κάποιον που θέλει να έχει μεγάλη απήχηση στην κοινωνία του, να αναρωτιέστε τι άλλο θέλει να κάνει, γιατί το πιο πιθανό είναι ότι η επόμενη κοινωνία δεν θα ξέρει ούτε καν ποιος είναι. Άρα μπαίνει τώρα σ’ αυτό το πλαίσιο το Χριστιανικό νοητικό σχήμα που έχει σχέση με τον άνθρωπο, συνάνθρωπο, οι άλλοι, οι άλλοι άλλοι και μετά πώς συμπεριφερόμαστε σε σχέση μ’ αυτούς. Και ο Χριστός έδωσε μία πολύ απλή απάντηση, προσέξτε όχι απλοϊκή, είναι “Αγάπα τον πλησίον”, δηλαδή αγάπα τον άλλον, όχι αγάπα το εγώ σου. Δεν λέει αγάπα σε. Λέει “Αγάπα τον άλλον”. Στην αρχή όταν ακούμε πρώτη φορά το “Αγάπα τον άλλον”, επιπλέον το βάζουμε με το πλησίον, έχει ενδιαφέρον για όσους ξέρουν ξένες γλώσσες, θα δείτε ότι μερικές γλώσσες το μεταφράζουν, “Αγάπα τον επόμενο”. Έχει ενδιαφέρον γιατί με τον επόμενο, εννοούν τον διπλανό, τον πλησίον αλλά στην πραγματικότητα είναι και ο επόμενος. Αυτό που εννοεί ο Χριστός είναι πάρα πολύ απλό, δεν έχει καμία σχέση μόνο με το χώρο, έχει σχέση με το Χρόνο. Άρα αγάπα τον επόμενο, μπορεί να είναι το παιδί σου γιατί είναι ο επόμενος. Άρα για ν’ αγαπήσεις τον επόμενο πρέπει να θυμάσαι τον προηγούμενο. Και μετά ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι είσαι κρίκος αλυσίδας.