Κάπου στην κατεχόμενη Ελλάδα 

Αννούλα

Και τώρα τι κάνουμε; ( Δυνατά )

Σούσα

Αννούλα, θα μας κάψεις, μη μιλάς τόσο δυνατά!

Νένα

Έχει δίκιο η Σούσα, πάψε επιτέλους!

Αννούλα

Συγγνώμη, τα ‘χω χαμένα.

Σούσα

Το κορμί μας μπορεί να τρέμει, μα η ψυχή μας δεν λυγά.

Αννούλα

Πώς βρεθήκαμε ‘δω;

Νένα

Κι οι άντρες μας, πού να ‘ναι άραγε;

Σούσα

Αφού δεν ήρθαν να μας πάρουν, θέλει να πει… ( Ήσυχα )

Αννούλα

Όχι, δεν μπορεί! ( Δυνατά και παθητικά )

Σούσα

Προσοχή, άκουσα έναν θόρυβο. ( Σιγανά )

Νένα

Δεν ακούω τίποτα.

Θόρυβος

Σούσα

Αυτός είναι: ο θάνατος με τ’ ασκέρια του.

Αννούλα

Και τώρα τι θ’ απογίνουμε;

Σούσα

Νένα, δως μου το μαχαίρι σου!

Νένα

Τι θα το κάνεις; ( Δεν το δίνει) 

Αννούλα

Πάρε το δικό μου! 

Η Σούσα πιάνει το μαχαίρι και χαράζει μια κόκκινη γραμμή στην παλάμη της. 

Σούσα

Κάνετε όλες το ίδιο!

Νένα

Μα γιατί;

Σούσα

Θα χορέψουμε με το αίμα μας. Η καθεμιά θα νιώσει το αίμα της αλληνής…

Αννούλα

Έτσι, αν απομείνει μία, όλες οι άλλες θα ζήσουνε μαζί της.