Ο παπάς είναι κάτι πολύ διαφορετικό, με ποια έννοια, έχουμε όλοι τα δικά μας. Πηγαίνουμε στην εκκλησία, μιλάει ο παπάς, λέει τα δικά του και μετά βγαίνουμε ανακουφισμένοι, ενώ δεν έχει μιλήσει σε μας. Αυτό είναι πολύ παράξενο και υπάρχει αυτός ο τρόπος να μιλάς σε όλους, ο καθένας να θεωρεί ότι αφορά τον εαυτό του. Γιατί βάζατε τον παπά να μιλάει στον καθένα σας κάθε Κυριακή στη σειρά, η εβδομάδα δεν θα έφτανε. Άρα είναι πολύ εντυπωσιακός ο Χριστιανισμός πάνω σε αυτό το επίπεδο, διότι την ημέρα του Κυρίου, ο παπάς μη μιλώντας στον καθένα, μιλάει σε όλους. Επειδή μιλάει σε όλους και το κάνουμε αυτό εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια και είναι ένα στήριγμα για μας, σημαίνει ότι όντως υπάρχει κάτι. Αυτό το κάτι είναι ότι μιλάει επί της ουσίας. Δηλαδή, όταν ακούτε αποσπάσματα από το Ευαγγέλιο, είναι σίγουρο ότι δεν γράφτηκαν αρχικά στο μυαλό σας, για σας. Αφού λέτε εγώ δεν ζούσα τότε. Άμα σκεφτείτε όμως ότι τα Ευαγγέλια γράφτηκαν για τους επόμενους, γιατί είναι σίγουρο ότι δεν γράφτηκαν για τους προηγούμενους, εφόσον οι προηγούμενοι το έζησαν. Τώρα γιατί οι Ευαγγελιστές τα γράφουν; Είναι απλώς για να μπορούν οι επόμενοι να δουν τη συνέχεια του έργου. Στην πραγματικότητα λοιπόν τα Ευαγγέλια γράφτηκαν για σας. Μετά το ερώτημα είναι αν τα έχετε διαβάσει. Πρέπει να σκεφτείτε, ότι υπάρχει αποστολέας και το θέμα είναι αν ο παραλήπτης αποδέχτηκε το μήνυμα. Έχει ενδιαφέρον, γιατί αυτά είναι γραμμένα για να νιώθουμε ως άνθρωποι. Μερικές φορές δεν τα διαβάζουμε, υποφέρουμε και λέμε στον αποστολέα, «γιατί δεν ασχολείσαι μαζί μου;» «Αφού δεν διαβάζεις αυτά που σου γράφω, τι να κάνω;» Βλέπετε λέμε η Αγία Γραφή και υπάρχει από την άλλη πλευρά η ανθρώπινη ανάγνωση. Γιατί άμα δεν έχω ανάγνωση, πώς μετά να καταλάβω τι σημαίνει το Άγιο στη Γραφή.