Το Μουσείο της Γενοκτονίας του Sydney είναι ένα ζωντανό παράδειγμα του καθήκοντος κάθε λαού εκ μέρους των επιζώντων για τη μνήμη των θυμάτων ενός εγκλήματος κατά της Ανθρωπότητας. Η μουσειολογία του είναι πολύ μελετημένη για να υποστηρίζει χωρίς ποτέ να εκφυλίζει τον αποδεικτικό χαρακτήρα του όλου εγχειρήματος. Διότι ένα Μουσείο Γενοκτονίας δεν είναι ένα απλό μουσείο με την έννοια ότι έχει ν’ αποδείξει ιστορικά γεγονότα που αμφισβητούνται από ακραία στοιχεία που δεν αποδέχονται ούτε τα μεγέθη ούτε την ύπαρξη ενός Ολοκαυτώματος. Έτσι κάθε στοιχείο, κάθε αντικείμενο είναι πλαισιωμένο από μια ιστορία που δίνει ιστορικότητα ακόμα και στην προθήκη του. Επίσης σε μακροσκοπικό επίπεδο όλη η δομή του Μουσείου της Γενοκτονίας είναι δημιουργημένη για να φέρει τον ανθρώπινο παρατηρητή στη θέση των ζωών των θυμάτων. Έτσι βλέπει βιωματικά μερικά θεμελιακά στοιχεία και τα θύματα χάνουν την ανωνυμία τους. Δεν μιλάμε πια μόνο για θύματα μ’ έναν αφαιρετικό τρόπο, αλλά για ανθρώπους με ονόματα με μια ιστορία. Ένα ημερολόγιο παραδείγματος χάρη σε μεταφέρει μέσω της γραφής του στην ύπαρξη του χεριού που το έγραψε, για να μείνουν οι σημειώσεις. Έτσι ο καθένας μας που σημειώνει, που μελετά ένα αντικείμενο, μπορεί να φανταστεί πιο εύκολα τι μπορεί να μείνει από όλα αυτά που κάνει όταν κάποιο σύστημα θελήσει να τον καταστρέψει όχι μόνο μέσω ενός εγκλήματος αλλά μέσω μιας Γενοκτονίας. Όταν ο γενοκτόνος δεν θέλει να υπάρχει ούτε ίχνος της ύπαρξης. Όταν η βαρβαρότητα αποφασίζει ότι θα δολοφονήσει ακόμα και το θάνατο για να μην υπάρξει ούτε καν ζωή. Όταν το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας δεν επιτρέπει ούτε στους αγέννητους να ζήσουν. Το Μουσείο της Γενοκτονίας του Sydney αποδεικνύει επίσης ότι μία χώρα σχετικά νέα που δημιουργεί ακόμα την ιστορία της είναι ικανή να προστατέψει την μνήμη των θυμάτων χωρίς κανένα σύμπλεγμα, γιατί γνωρίζει ότι κάνει το πρέπον. Ο καθένας που βλέπει το μουσείο συνειδητοποιεί την αξία του για την ιστορία όλης της Ανθρωπότητας και της ανθρωπιάς. Διότι το έγκλημα είναι κατά της Ανθρωπότητας κι όχι μόνο ενός έθνους. Γι’ αυτό το λόγο είναι απαραίτητο κάθε λαός που έχει υποστεί μια Γενοκτονία ν’ ακολουθήσει αυτό το παράδειγμα λόγω ανθρώπινης αξιοπρέπειας.