Ο χορός των παιδιών
μετά από το μουσείο
της γενοκτονίας
έπαιρνε μια άλλη διάσταση
κι ήταν πιο εύκολο
να αντιληφθούμε
ότι αυτή η απασχόληση
δεν ήταν ούτε απλή
κι ούτε καν αθώα
αφού ήταν το έργο
των δίκαιων
που δίδαξαν
στους αθώους
πώς να μην ξεχάσουν
την παράδοση
και μ’ αυτόν τον τρόπο
ν’ αντισταθούν
στη λήθη
της κοινωνίας
της αδιαφορίας.