Με τη δίκη της Νυρεμβέργης
καταδικάστηκαν οι γενοκτόνοι
με άμεσο τρόπο
ενώ δεν έγινε το ίδιο
στην κεμαλική Τουρκία
κι εδώ βρίσκεται η διαφορά
διότι οι μεν προχώρησαν
ανθρώπινα και ιστορικά
ενώ οι δε παρέμειναν
με τη βαρβαρότητα
ως παράδειγμα ανάπτυξης
έτσι κάθε αναγνώριση
της γενοκτονίας
είναι και μία καταδίκη
της πολιτικής του αφανισμού
και της γενοκτονίας της μνήμης
που προσπαθεί
να σβήσει κάθε ίχνος
του εγκλήματος κατά της Ανθρωπότητας.